Dr. G.C. Steijnis arriveert met zijn vrouw en drie kinderen op dinsdag 30 december 1884 in Suriname. Hij is de nieuwe predikant van de Lutherse Kerk aan de Waterkant. Niemand kan dan vermoeden dat hij betrokken raakt bij een vileine zaak die het land meer dan een jaar zal teisteren en Steijnis’ gezondheid sloopt.

Het begint met de komst op 30 januari 1889 van mr. Maurits Adriaan de Savornin Lohman als gouverneur van Suriname. Hij is niet alleen ondemocratisch maar heeft ook antisemitische opvattingen. Als Steijnis het openlijk opneemt voor de Joodse bevolking, start de gouverneur een lastercampagne. 

De pesterijen zijn zo heftig dat de predikant ten gevolge eener ernstige ongesteldheid op 26 januari 1891 naar Nederland vertrekt. Te laat, Steijnis (41) overlijdt aan boord van het stoomschip Prins Willem I. De krant Suriname schrijft: In de geschiedenis van Suriname heeft Dr. G.C. Steijnis zijn naam onvergetelijk gemaakt.

De marmeren gedenksteen – de oudst bestaande in de stad – wordt op donderdagmiddag 2 juni 1892 in de Lutherse Kerk onthuld. Het aandenken komt van de lidmaten en vrienden en is gemaakt door de Amsterdams kunstenaar J. Rinse jr.
Het volledige verhaal vind je in Oog in oog met Paramaribo.

Het borstbeeld van monseigneur Wulfingh staat sinds vrijdag 25 april 1969 op het erf van de Mgr. Wulfinghschool aan de Van Idsingastraat. Maar dit is niet de oorspronkelijke locatie. Op zondag 21 november 1909 onthulde pater A. Nederveen de buste op het terrein van 

de leprozerie Gerardus Majella in 

Paramaribo, naast het Militair Hospitaal.  
Wulfingh is redemptorist van de congregatie van de Allerheiligste Verlosser CssR en arriveert in 1888 in Suriname. Hij schrikt van de omstandigheden waaronder melaatsen leven – zonder verpleging, zonder voorzieningen, ver 

van de stad –  en opent op 16 oktober 1895 leprozerie Majella. De ingang is  een brug (die net als het kantoor aan de Gravenweg nog bestaat) over de Van Sommelsdijcksekreek. Hij vertelt: Het gezicht der melaatschen is verpletterend, hun stem gaat door merg en been(…). De verpleging is in handen van de Liefdezusters van Tilburg. 

 De Vader der Melaatschen overlijdt in 1906 op weg naar Suriname aan boord van het stoomschip Prins Willem IV en wordt op 23 april in Paramaribo begraven. In 2003 verhuist het graf naar de rooms-katholieke begraafplaats aan de Schietbaanweg.
Meer details in Oog in oog met Paramaribo.

De Brits-Indische Janey Tetary (24) komt met haar éénjarige dochtertje Boodhoo Burfasun op 26 november 1880 aan in Suriname. Ze gaat als contractarbeidster naar plantage Zorg en Hoop op Commewijne. Daar blijkt al snel haar sociale betrokkenheid, haar strijd tegen onrecht en haar leiderschap. Op de plantage eist ze  een respectvolle behandeling van vrouwen.

.

De slechte leefomstandigheden – zware werktaken, geldboetes, pesterijen van opzichters, erbarmelijke woonomgeving – op de plantage culmineren op 24 september 1884 in een opstand. Leider Challoo Ramjanee vraagt Tetary de vrouwen te organiseren om een gewapende aanval van de militairen af te slaan. In de strijd die daarop volgt wordt Tetary van vlakbij doodgeschoten.

Onder grote belangstelling van de media onthullen vicepresident Ashwin Adhin en Elvira Sandie van het  ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur op 24 september 2017 het standbeeld van deze moedige vrouw. Het is gemaakt door de Surinaamse kunstenaar George  Ramjiawansingh (Gallerie Singh, Koningstraat) en staat op de hoek van de Grote Combéweg en de Henck Arronstraat.

Een week eerder is op die plek het borstbeeld (1918) van agent-generaal Barnet Lyon in de laadbak van een vrachtauto afgevoerd naar een erf aan de Grote Gombéweg. Achterhaald door de tijd blijkt de baas van het Immigratiedepartement weinig voor de contractarbeiders te hebben gedaan.
Het  volledige verhaal vind je in Oog in oog met Paramaribo.  

De onthulling van het monument door gouverneur J.C. Brons vindt plaats op zondagmiddag 11 januari 1948. De krant De West kopt: “Geheel” Paramaribo op de been. Duizenden mensen volgen de feestelijkheden. Het radiostation Avros doet live verslag van de gebeurtenissen.

.

De gedenkzuil is een initiatief van het Musicus Helstone-Comité met de heer W.A. Leeuwin als voorzitter. Kunstenaar Charles Nieleveld ontwerpt en bouwt het beeld. Met in de top de betonnen letters HM: Helstone Musicus of Helstone Monument. De teksten zijn van meestergraveur Mezas.

Johannes Nicolaas Helstone wordt op 11 januari 1853 geboren op de hernhutter zendingspost Berg en Dal aan de Surinamerivier. Zijn muzikale talent wordt op de Centraalschool der Evangelische Broedergemeente in Paramaribo ontdekt door het echtpaar H. Williger-Vetter. Later wordt hij naar Europa gestuurd. 

In 1894 slaagt Helstone cum laude aan het Koninklijk Conservatorium van Leipzig, Duitsland. Terug In Suriname werkt hij als componist, pianist, leraar en muziekpedagoog. Zijn internationale doorbrak komt met de opera Het Pand der Goden.
Je leest het volledige verhaal in Oog in oog met Paramaribo. 

Vlucht PY764 van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij verongelukt op woensdag 7 juni 1989 om 04.27 uur. Op drie kilometer van vliegveld Zanderij. 176 mensen komen om, elf passagiers raken (zwaar) gewond.
Aan boord zijn Surinaamse Nederlanders die op familiebezoek 

gaan, Surinamers die van familiebezoek terugkomen, toeristen, muzikanten van de kawinagroep Draver Boys en achttien leden van het Kleurrijk Elftal.
Het monument aan de Jagernath lachmonstraat wordt op 23 juni in gebruik genomen en bestaat uit een

rond plein in de vorm van een vliegtuigmotor. In het plein is de vijfpuntige ster van de Surinaamse vlag geconstrueerd en opgevuld met grind. Ieder uiteinde eindigt bij één of twee grafkelders met een platte deksteen, voor de negen niet geïdentificeerde slachtoffers.

Over de oorzaak van deze ramp zijn de Amerikaanse luchtvaartorganisaties Federal Aviation Administration en National Transport Safety Board heel duidelijk: de twee Amerikaanse, niet bevoegde, piloten stapelden fout op fout: pilot error. Meer over dit drama in Oog in oog met Paramaribo.